سلام دوستهای گلم خوبید بچه ها؟

من به تنهایی شرمنده همتونم که میام مینویسم و یهو غیب میشم.

اونم تقصیر من نیست هر سری یه اتفاقی میفته که من تا یه مدت از زندگی سیر میشم چه برسه به وبلاگ نویسی..

خب بریم روز آخری که آپ کردم و ازتون خواستم دعا کنید واسه واممون دعا کنید یادتونه؟؟؟

ساعت سه عصر همون روز علی زنگ زد که وام و ریختن اصلا باورم نمیشد.

خیلی فشار روانی ازم کم شد و خیلییییییییی خیلیییییییی خوشحال شدم و سریع به مامانم خبر دادم.

این وام سی تومنه که ما سه ساله ثبت نامش کردیم ولی نمیدادنش.

ما خونمون و بزرگ کردیم و عروسی گرفتیم رفتیم زیر قرض و این پول خیلی کمکه برامون.

اما عمر خوشیم کوتاه بود.

خلاصه جمعه هم به خوبی و خوشی گذشت تا شنبه ساعت ده اینطورا دیدم مامان زنگ میزنه حالا منم کلی کار داشتم جواب ندادم دیدم دوباره زنگ زد.

من سر کار باشم مامان بهم زنگ نمیزنه اونم دو بار.

دیگه جواب دادم که دیدم صداش گرفته و خیلی آروم حال و احوال کرد و گفت نمیای تهران؟؟؟؟ حالا شنبه است و اول هفته سابقه نداره برم من .دیگه ترسیدم و کلی قسم و آیه دادم که چی شده هیچی نگفت و گفت سرما خوردم و قطع کرد.

حالا من مگه حواسم به کارم جمع میشد.

زنگ زدم خواهر بزرگه جواب نداد.

دو بار سه بار چهار بار.

دیگه خودش بعد دو ساعت زنگ زد اونم خیلی پکر بود و من مردم از ترس تو اداره با صدای بلند داد میزدم بابا خوبه چی شده؟ 

که گفت نه بابا خوبه شیدا تصادف کرده حالش خوب نیست.

شیدا دختر دایی مامانمه.

همسن منه.

شاید نسبتش دور بیاد ولی ما یازده سال همسایه بودیم.

ما هم هشت سال همکلاس بودیم.

ما هشت سال بغل دستی هم بودیم.

از اول دبستان تا سوم راهنمایی.

با هم میرفتیم مدرسه با هم برمیگشتیم.

شبهای امتتحان با هم درس میخوندیم.

سال اول دبیرستان از هم جدا شدیم بازم کل زنگهای تفریح با هم بودیم.

تا شیدا پدرش کارخونه زد اصفهان و از هم دور شدیم.

بازم رابطه داشتیم ولی کمرنگ تر.

با اومدن شبکه های اجتماعی دوباره رابطمون با هم گرم گرم شد 

تقریبا همه چیمو ن و بهم میگفتیم.

عروسیمون دوبی بودن.

ولی واسه اینکه از دلم دربیاره یه روز تنهایی اومد اراک و حتی شبم موند پیشم.

پرسیدم که کجاست و کدوم بیمارستان که گفت تو کماست و هیچی معلوم نیست.

خلاصه نفهمیدم چطوری کارارو انجام دادم.

بعد هم گفتن سه روزی تعطیلین.

دو هفته آموزشگاه و تعطیل کردن به هوای امتحانات مدارس.

ما فقط سه روز.

اومدم خونه یه ساعت بعد علی اومد.

خیلی داغون بود.

اون از اول همه چی و میدونست.

ولی گذاشت من تعریف کنم و کلی گریه کردم و گفتم براش دعا کن که فقط میگفت باشه و من گفتم فردا میرم تهران که گفت الان بریم منم میام!!!! 

همون جا شک کردم ولی هی تلقین الکی کردم.

دیگه نمیخوام هی کشش بدم و فضارو غمبار کنم.

وقتی رسیدیم خونه و مامانم بغلم کرد و زد زیر گریه فهمیدم شیدا رفته.

همبازی بچگیام.

کسی که هشت سال تموم هر روز از هفت صبح تا ظهر کنارم بود.

همش چهره روز اول مدرسه اش تو ذهنم بود که صورت سفیدش سرخ از گریه بود  تو اون مقنعه سفید با روبان زرد.

مامانم گفت تنها اومده تهران شب رفته خونشون و هر چی زنگ زدن دیدن جواب نمیده عمه اش اینا که کلید داشتن رفتن دیدن که سکته کرده و اورژانس و این برنامه ها.

گفت بهت گفتیم تصادف کرده که شوکه نشی.

دیگه اون هفته همش تو ختم بودیم .

ولی شوک اصلی وقتی بود که رفتیم خونه دایی شیدا برای ختم انعام.

دختر عمه اش اومد با من حرف زد و گفت شیدا این چند وقته به تو حرفی نزد ؟

گفتم چه حرفی؟؟؟

گفت راستش شیدا سکته نکرده و ما رفتیم دیدیم خودکشی کرده و خودش و دار زده.

حالم از روزی که فهمیدم فوت کرده بدتر شد.

گفتم من مهر ماه دیدمش خیلی اکی و معمولی بود

گفت مادرش اینا هم میگن مشکلی نداشتیم و اینه که هیچ کدومشون باورشون نمیشه.

ازم خواست به کسی نگم گفت فقط خودشون در جریانن.

این اتفاق برای نزدیکهای من نیفتاده بود تا الا‌ن.

روزهای بدی و گذروندم ولی الان خیلی بهترم.

نمیدونم خدا چرا من از یه شوکی  درنیومدم یه شوک جدید برام میاره.

گفتم قرضهامون و میدیم من شبها راحت میخوابم ولی فقط دو شب بود.

چی برا شیدا پیش اومد که به من نگفت ؟

چرا همچین بلایی سر خودت و ما آوردی؟؟؟

ازتون میخوام براش طلب آمرزش کنید.

الان کم کم دارم برمیگردم به روزهای قبلم.

چون اوایل تا چهار صبح نمیخوابیدم.

الان بهترم.

مرسی بابت پیگیریهاتون .

خیلی دوستون دارم.

انگار نه انگار مجازی هست.

برای من اینجا یه جای دنجه با کلی دوست خوب.

برای عید برنامه مون شیراز و اصفهان شد.

من که سفر لازمم اساسی.

من عید این دو شهر نرفتم..

یعنی شیراز که کلا نرفتم فقط اصفهان رفتم.

دوستایی که رفتن  و یا برای اون  شهرن از تجربه اشون بگن برام خوشحال میشم.

چه زمستون طولانیییه کاش زود بهار بشه دلم بهار و میخواد.

فعلا دوستهای خوبم زودی برمیگردم اگه  زنده بمونم.

دوستون دارم...