بی حوصله شدم.

بی انگیزه.

مثل کسیکه سر کلاس هشت صبح نشسته و منتظره کلاس تموم بشه ولی تا هشت شب کلاس داره.

همون حال و دارم.

خسته ام.

میخوام برم جایی که کسی و نبینم.

میخوام برم جایی که زبون هیچ کس و نفهمم.

هیچ چیزی بهتر نمیشه.

هیچ چیز.

از تظاهر خسته ام.

حتی اینجا هم کامل نمینویسم تا تلقین کنم همه چی خوبه

ولی من خسته ام.

از نقش بازی کردن خسته ام.

میخوام جدا شم چون هیچ جای این زندگی جای من نیست.

کاش با اصراراش راضی نمیشدم که ازدواج کنم.

بدبختی اینه که نمیتونم بگم مشکلم با زندگیمون چیه

من نمیخواستم این بشم.

میخوام برم.

خوب نیستم.

خوب نیستم

خوب نیستم.

کاش  گزینه ی ریپلای بود.